Rozdział 2

Zawsze razem

Akcja z morderstwem kobiety szybko ucichła, zapewne za sprawą Suzaku. W końcu minęły już ponad dwa tygodnie. Yu nadal bał się mężczyzny ale już przyzwyczajał się do jego obecności. W końcu było to nieuniknione. Poza tym Ayakashi czasami namawiał chłopaka by tańczył dla niego tak jak kiedyś. Oczywiście Yuuki nie miał odwagi by mu się sprzeciwić i co kilka dni zmuszony był odwiedzać pokój Suzaki gdzie byli całkowicie sami. Zazwyczaj wzywał go do siebie wieczorem, a kończyło się tak jak za pierwszym razem; Ayakashi zasypiał obejmując od tyłu Yuuki’ego. Białowłosy naprawdę go nie rozumiał. Wiele razy o mało co go nie zerżnął ale zawsze odpuszczał. Dlaczego? Nie żeby mu to przeszkadzało, przeciwnie. Ale bardziej od otwartości bał się takich „podchodów”. A może tak naprawdę zielonooki zwyczajnie się nim bawił i sprawdzał jak to wszystko znosi? Nic nie było pewne. W każdym razie; tego dnia miał jednak szczęście. Suzaku musiał na cały dzień wyjechać poza Dzielnicę na zebranie właścicieli w Dzielnicy Centralnej. W czasie jego nieobecności Yuuki miał być pod całkowitą opieką Byakko. Nie trzeba chyba mówić jak wielka była radość białowłosego prawda? Po raz pierwszy od dziesięciu lat mogli pobyć znów sami, bez gapiów. Nie mieli nic przeciwko obecności Akiry ale blondyn niestety nadal był na swojej misji jaką wyznaczył mu Suzaku. Cóż… Przynajmniej Sakuraya będzie miał okazję by przekonać się co do swoich uczuć. Tak, podobał mu się Byakko. Ale czy naprawdę go kochał? A poza tym co on do niego czuje? Może miał już dziewczynę czy coś. Poza tym bardzo długo byli rozdzieleni, czy w tak krótkim czasie byliby w stanie nadrobić dziesięć lat rozłąki? Najważniejsze, że w tej chwili byli znowu razem. Byakko zabrał białowłosego do miasta. Jako pierwsze miejsce wyprawy wybrali lodziarnie. Nadal lubili te same lody. Oczywiście cały czas dużo rozmawiali. Chyba faktycznie uda im się nadrobić te dziesięć lat. Żadnemu się jadaczka nie zamykała, chyba, że aktualnie jadł loda. Później czarnowłosy zabrał go gdzieś gdzie Yu zawsze chciał iść od dziecka. Do wesołego miasteczka. Zwiedzili wszystkie atrakcje, nawet po dwa czy trzy razy. Po raz pierwszy od dawna Sakuraya poczuł, że żyje. Że może być szczęśliwy i dobrze się bawić. Naprawdę było mu dobrze z Byakko. I zauważył coś. Za każdym razem kiedy chłopak był bardzo blisko niego serce białowłosego przyśpieszało. I nie musiał się bać, że gdzieś zaraz spod ziemi wyrośnie Suzaku. Bo nie było go. Nie było w mieście aż do wieczora. Ich ostatnim „przystankiem” był spacer po lesie. Zapuszczali się w niego coraz głębiej ale Byakko wiedział co robi. Co jakiś czas się zatrzymywali i czarnowłosy pokazywał mu w oddali jakieś zwierzęta. To łanię, to wiewiórkę. I to było naprawdę coś. Yuuki nigdy nie widział dzikiego zwierzęcia. Osobiście bardzo lubił koty ale niestety nigdy nie mógł mieć swojego. Przez całe życie był czyjąś własnością i nie mógł mieć swoich zwierząt. Jedyne co mógł mieć swojego to ubrania. Ale kto wie. Teraz, skoro Suzaku się nim opiekuje… Może gdyby ładnie poprosił to… Zgodziłby się na przygarnięcie jakiegoś kociaka? Yu pokręcił szybko głową na tą myśl. Nie, nie ma mowy. Na pewno się nie zgodzi. A poza tym… Nie miałby tyle odwagi by zapytać. Nawet jeśli zaczął się już do niego przyzwyczajać to ten strach nadal pozostawał głęboko w sercu. Po kilkunastu minutach Byakko wreszcie doprowadził go do miejsca, które chciał mu pokazać. Było to wielkie, cudne jeziorko. Woda była w nim tak czysta, że można było zobaczyć co jest kilka metrów pod nią. Yu zatrzymał się przy samej jego krawędzi by zobaczyć swoje odbicie, Byakko stał tuż obok niego. Nagle się spiął.

   -   Słyszałeś?   -   zapytał rozglądając się nerwowo.

   -   Co?   -   zapytał trochę wystraszony Yu.

Nagle ni z tego ni z owego Byakko uśmiechnął się szeroko i… Wepchnął Yu do jeziorka. Białowłosy pisnął zabawnie kiedy nagle znalazł się w wodzie aż do pasa. Spojrzał na czarnowłosego wielkimi oczami, a tamten tylko się śmiał. Białowłosy zmrużył oczy co mogło wyglądać zabawnie i uroczo za razem.

   -   Więc tak chcesz sobie pogrywać…?   -   zapytał „niebezpiecznie”.

Już po chwili woda poszła w ruch i Byakko został całkowicie zamoczony. Przestał się śmiać ale za tu Yu się śmiał. Czarnowłosy uniósł powoli jedną brew do góry.

   -   Masz trzy sekundy na ucieczkę zanim cię dorwę.   -   oznajmił.

Yu wiedział, że chłopak tak naprawdę mu nic nie zrobi ale wiedział do czego jest zdolny. Sakuraya od razu zaczął uciekać na środek jeziora co wcale nie było takie łatwe zważywszy na wodę, która utrudniała mu poruszanie się. Po chwili usłyszał plusk wody, Byakko ruszył za nim.

   -   Czas minął!   - zawołał wesoło niczym dziecko.

I choć Yuuki uciekał dzielnie to czarnowłosy i tak go dogonił. A jak się to skończyło? Że obaj byli całkowicie przemoczeni, kila razy wylądowali nawet całkowicie pod wodą. A że żaden z nich nie dawał za wygraną to po dziesięciu minutach wygłupów oznajmili w końcu remis i wywlekli się z jeziora. Teraz leżeli na trawie, susząc się na słońcu, rozmawiając i nadal trochę śmiejąc. Obaj dawno się tak dobrze nie bawili. Ale nie chcieli jeszcze wracać. Nawet kiedy ich ubrania i włosy już wyschły to oni dalej leżeli sobie na trawie i patrzyli w niebo. W pewnym momencie Byakko zrobił poważną minę; oczywiście Yu nie był w stanie tego zobaczyć.

   -   Yuuki…   -   zaczął.

   -   Taaaak?   -   zapytał białowłosy.

Cały czas był wesoły. Czuł się bezpiecznie. Że może zawsze na niego liczyć. Że już teraz zawsze będą razem i nic ich nie rozdzieli. Bo gdyby los miałby ich rozdzielić to czemu pozwolił im się ponownie spotkać? Ponowne rozstanie dla Yu było nie do przyjęcia.

   -   Kocham cię.   -   powiedział cicho Byakko.

Pierwsze wrażenia? Yu myślał, że serce zaraz wyskoczy mu z klatki piersiowej. Na szczęście szybko zareagował i nie dał po sobie nic poznać.

   -   Ym, co?   -   zapytał niewinnie przenosząc na niego wzrok.

Tak, udawał, że nie usłyszał bo się zamyślił a czarnowłosy i tak mówił na tyle cicho, że naprawdę ledwie to dosłyszał. Na twarz Byakko szybko wrócił wesoły uśmiech.

   -   Nic takiego. Mówię, że dobrze się bawiłem.   -   odpowiedział czarnowłosy.

Kłamca. Nie wypowiedział tego na głos i nie miał tego chłopakowi za złe. To oczywiste, że się wahał czy stresował. Sam Yu w końcu nie był na sto procent pewny swoich uczuć. Jeszcze trochę pobłąkali się po mieście udając, że nic się nie stało. Że Byakko nie wypowiedział tych słów, a Yuuki ich nie usłyszał. Tak w tym momencie było najlepiej. Choć oboje wiedzieli, że coś jest nie tak. Ze oboje wiedzą o co chodzi ale żaden z nich nie chce się do tego przyznać. Kiedy wrócili do domu Suzaku już tam był. No tak, to byłoby zbyt piękne gdyby zniknął na dłużej. Rozmawiał właśnie w salonie z Yu, był ciekaw jak spędził dzisiejszy dzień. W trakcie ich rozmowy do pomieszczenia wszedł Akira, który widocznie dopiero co wrócił ze swojej misji.

   -   Szefie… Bo ja mam pytanie.   -   zaczął.

Suzaku uniósł pytająco jedną brew. Widocznie w ten sposób dał blondynowi przyzwolenie na zadanie pytania bo chłopak kontynuował.

   -   Bo za kilka dni Yuuki ma urodziny, a ja wtedy będę na misji… Czy mogę mu dać prezent już dziś?

Białowłosego całkowicie zatkało. On pamiętał o jego urodzinach? I co znaczy, że go wtedy nie będzie? Znowu ma jakąś samotną misję? Ayakashi długo wpatrywał się w blondyna intensywnie. Widocznie się zamyślił. W pewnym momencie dostrzegł jednak coś co chłopak chował za swoim kimonie. Suzaku kiwnął głową. Akira podszedł do białowłosego i zatrzymał się w odległości metra. Niespodziewanie wsunął rękę za swoje kimono na klatce piersiowej, a gdy ją wyjął trzymał w niej… Małego, uroczego, białego kotka. Oczy Yu od razu zrobiły się wielkie i zalśniły z ekscytacji oraz nadmiaru słodyczy, którą emanował ten kociak. Białowłosy nawet nie zdawał sobie sprawy, że z jego gardła wydobył się cichy jęk rozczulenia. Kociak był naprawdę cudowny. Yu aż miał ochotę cały czas go przytulać, głaskać i się nim opiekować. Takie kochane maleństwo. Miał może z kilka miesięcy ale nie więcej. Zaraz jednak Yuuki szybko się ocknął i spojrzał na Suzaku.

   -   Ale… Na pewno mogę? W końcu będzie przez to trochę obowiązków…   -   powiedział niepewnie.

Oczywiście sam zajmowałby się kociakiem ale nie było pewności czy zielonookiemu faktycznie to odpowiada. W końcu mógł nie lubić kotów czy zwierzaków albo mieć uczulenie na sierść czy coś. Ayakashi jedynie uśmiechnął się lekko.

   -   Skoro takie stworzonko wywołało u ciebie taką uroczą reakcję to jak najbardziej może zostać.    -   oznajmił.

Na jego słowa Yu jedynie się zarumienił. Po same uszy. Nie zdawał sobie sprawy, że jego reakcja może być… No, taka. Mruknął ciche „dziękuję” i zmył się z prędkością światła do swojego pokoju. Pierwszą rzeczą jaką zrobił to nadał kociakowi imię. A że była to dziewczynka nazwał ją Shiro. W końcu była cała bialutka. Zajmował i bawił się kotem dobrą godzinę, było już koło dwudziestej drugiej i na szczęście kociak się uśpił na jego łóżko. Yu zdążył się już wykąpać i wysuszyć, przebrał się już nawet w piżamę, która składała się z szarych spodni od dresu i koszulki na ramiączka. Jakoś bał się spać inaczej ubrany w tym miejscu. Kiedyś sypiał w samych bokserkach ale teraz zdecydowanie bardziej jego tyłek był narażony na niebezpieczeństwo. Miał się już kłaść spać ale właśnie wtedy ktoś zapukał do jego drzwi. Nie za głośno ale też nie za cicho. Niby zwyczajne pukanie, a właśnie przez nie w pokoju zapanowała napięta atmosfera. Yuuki powoli podszedł do drzwi i po chwili lekko je uchylił. Od razu rozpoznał to spojrzenie zielonych ślepi. Od razu otworzył drzwi szerzej. Chciał się  już o coś zapytać ale nie był w stanie. Mina Suzaku była jakaś inna. Dziwna. Tak jakby… Poważna. I pewna.

   -   Yuuki… Chodź do mojego pokoju. Nie musisz się przebierać.   -   powiedział w końcu po minucie ciszy Ayakashi.

Wyciągnął do chłopaka rękę. Białowłosy nie był w stanie się cofnąć ani zamknąć drzwi dlatego brązowowłosy bez problemu złapał go za rękę. Delikatnie wyciągnął go z pokoju, zamknął za nim drzwi i zaprowadził do swojej sypialni. Suzaku jak zawsze zamknął drzwi na zamek żeby nikt nie przeszkadzał ale zamiast się położył usiedli na brzegu łóżka. I znów zapanowała ta pełna napięcia cisza. Białowłosy zastanawiał się czego może chcieć Suzaku. A on w tym czasie wyglądał jakby się nad czymś naprawdę poważnie zastanawiał. W końcu jednak spojrzał na chłopaka.

   -   Obciągnij mi Yu.  

W tym momencie serce białowłosego się zatrzymało i uderzyła w niego fala gorąca. Jego oczy nie były już tak wielkie jak pierwszego dnia ale i tak trochę się rozszerzyły. Nie spodziewał się tego. Znaczy spodziewał, od samego początku, ale w takim momencie było to po prostu zaskoczeniem. I tak jak pierwszego dnia; chciał uciec. Zapaść się pod ziemię i zniknąć mężczyźnie z oczu. Ale wiedział, że nie może tego zrobić. Suzaku znalazłby go wszędzie. Nawet w najgłębszych otchłaniach piekieł. A jeśli odmówi to na pewno coś mu zrobi, będzie wściekły. Yuuki przełknął cicho ślinę. Miał skrytą nadzieję, że Ayakashi tylko go sprawdza ale nie; on mówił poważnie. Widział to po jego minie i oczach. Nie żartował. Sakuraya nogi miał jak z waty. Powoli zsunął się z łóżka, kolanami na podłogę, naprawdę ciężko mu się oddychało. Zmienił pozycję na taką, że był tuż przy kroczu Suzaku. Ale nie to było najgorsze. Najgorszy był wzrok tych zielonych oczu. Śledziły każdy ruch białowłosego i wpatrywały się w niego intensywnie. To jeszcze bardziej go stresowało. Lekko drżącymi rękami rozpiął rozporek spodni Suzaku. Miał wrażenie, że wszystko dzieje się w bardzo ale to bardzo zwolnionym tempie. W końcu jednak udało mu się dostać do penisa mężczyzny. Jaka była jego pierwsza myśl na ten widok? „Wielki”. A kolejna? „Umrę”. Miał oczywiście na myśli moment kiedy Ayakashi postanowi w końcu go zerżnąć. Na razie jest dobrze. Oczywiście dopóki nie zacznie dobierać mu się do tyłka, a to na pewno nastąpi. Nie chcąc więcej zwlekać i mieć to w końcu za sobą wziął się do roboty. Najpierw trochę polizał i possał, a dopiero później wziął członka mężczyzny do ust. Usłyszał zduszone westchnienie. Oczywiście Yu znał się na rzeczy, kiedy mieszkał jeszcze w burdelu bardzo dokładnie go wyedukowano w tej dziedzinie. Znaczy, nikt się nigdy do niego nie dobrał ani on nikomu nie obciągał ale tamtejsze dziwki wyuczyły go teorii na blachę. Chciały by był gotowy kiedy właściciel domu postanowi, że zamiast samych tańców będzie robić też za dziwkę ale jak widać do tego nigdy nie doszło. Bo wszyscy nie żyją. Penis Suzaku ledwo mieścił mu się w ustach ale jakoś dawał radę. Uważając na zęby zaczął poruszać głową, i za każdym ruchem brał członka coraz głębiej aż w końcu czuł jak jego końcówka dotarła mu do gardła. To było naprawdę ciężkie więc na chwilę zacisnął oczy. W tym właśnie momencie usłyszał kolejne westchnienie, głośniejsze niż poprzednie. Bał się ale kątem oka zerknął na Suzaku. Głowę odchyloną miał do tyłu jakby wpatrywał się w sufit. Yu znów zaczął poruszać głową, biorąc penisa do ust tak głęboko jak tylko był w stanie i nawet trochę przyśpieszył. Nie wiedział jak długo to robił ale czuł jak członek Ayakashi’ego pulsuje. Z każdą minutą coraz bardziej. Aż w pewnym momencie poczuł jak mężczyzna łapie go za włosy z tyłu głowy. Sam zaczął nią poruszać, Yu nie miał na to już żadnego wpływu. Zacisnął jedynie oczy, tym razem słysząc ciche pomruki zadowolenia. Otworzył je szeroko dopiero po tym jak wyczuł, że Suzaku zaraz dojdzie. Chciał się jakoś odsunąć ale wiedział, że nie da rady bo zielonooki za mocno go trzymał. Przycisnął go mocniej do swojego krocza w chwili kiedy doszedł, prosto do gardła Yu. Nie było możliwości by to wypluć, spłynęło mu prosto przez gardło. A było tego bardzo dużo. Białowłosy miał wrażenie, że się udusi. Kiedy było już pewne, że Ayakashi skończył, a Yuuki połknął wszystko facet go od siebie odciągnął. Puścił włosy chłopaka i przeniósł dłoń na jego policzek. Pochylił się i pocałował głęboko. Jego język chyba już na pamięć znał teren ust białowłosego ale mimo to badały je tak dokładnie jakby odkrywał je po raz pierwszy. Kiedy przerwał przywarł czołem do czoła Yu.

   -   Grzeczny chłopiec.   -   powiedział cicho.

Mimowolnie w głowie białowłosego zamiast „chłopiec” pojawiło się „dziwka”. Tak, zdecydowanie to miał na myśli mężczyzna tylko powiedział to w „ładny” sposób. Po tym incydencie na szczęście już nic więcej się nie działo. Tylko jak zwykle poszli spać. Tym razem jednak się coś zmieniło. Suzaku nie przytulał się już do pleców Yu, teraz byli do siebie przodem, tak by chłopak też się do niego przytulał. Ale Yu długo nie mógł zasnąć. Wiedział, ze to co stało się dzisiaj było ich „pierwszym krokiem” i, że Suzaku będzie się posuwał coraz dalej.

~*~

Następnego dnia jak zwykle obudził się sam w pokoju. Coś się jednak zmieniło w jego wystroju. Na szafce nocnej leżała kartka podpisana jego imieniem. Wziął ją niepewnie po czym rozwinął i przeczytał. Suzaku mówił, że nie będzie go przez kolejne dwa dni, sprawy negocjacji się przedłużyły i dzisiejszego dnia Yu miał być pilnowany ponownie przez Byakko lecz tym razem będzie z nimi też Akira. Na razie miał kilka dni wolnego a kolejną misję miał mieć dopiero daw dni przed urodzinami białowłosego. Nie trzeba chyba mówić jak bardzo Yuuki ucieszył się na tą wiadomość. Znaczy, na to, że dzisiejszy dzień spędzi z przyjaciółmi, a nie na to, że Akira znowu wyjedzie. Po opuszczeniu pokoju zielonookiego Yu udał się do siebie gdzie znów zaczął opiekować się Shiro. Ponownie się wykąpał, i zanim się przebrał w świeże ciuchy dokładnie wyczyścił jamę ustną. Nawet chciał się zmusić do wymiotów ale się nie udało. Tego dnia również udał się do miasta, tyle, że tym razem był z nim jeszcze Akira i mała Shiro. Byakko i blondyn obiecali mu pomóc przy zakupach dla kotki, otrzymali od Suzaku nawet pieniądze na wszystkie wydatki. Przy tych zakupach naprawdę się ubawili. Kupili kotce karmę, mleko, specjalny domek, poduszeczki, drapaczkę i kilka zabawek. No i oczywiście obróżkę oraz smyczkę do tego żeby Yu mógł wychodzić z nią na spacery. Stwierdził, że kuweta nie będzie jej potrzebna bo dość często będzie ją wyprowadzał na dwór. Po tym jeszcze wszyscy udali się na jakieś desery lodowe. Naprawdę przyjemnie im się rozmawiało i spędzało czas. W tak miłym towarzystwie wczorajszy wieczór wydawał się dla Yu jedynie niezbyt przyjemnym snem. Teraz czuł się trochę dziwnie w towarzystwie Byakko po wczorajszym dniu ale nie dawał po sobie nic poznać. Nadal udawał, że nic wtedy nie usłyszał. Czarnowłosy również nie poruszał tego tematu ale Yu teraz zwrócił uwagę na pewien szczegół. Byakko dosyć często zerkał w jego stronę i mu się przyglądał. I jeszcze coś przykuło uwagę białowłosego. Oczy Byakko były tak samo intensywnie zielone jak Suzaku. Na samą myśl przeszły go lekkie ciarki. Nie chciał o tym myśleć. Chciał żeby obecna chwila trwała wiecznie. Żeby byli we trójkę przyjaciółmi na dobre i złe, żeby nic ich nie rozdzieliło. Bo tak naprawdę to tylko Byakko i Akira byli jedynym powodem dla którego Yuuki się jeszcze nie załamał. Nie wpadł w depresję. Ta dwójka dodawała mu sił i otuchy. Wiedział, że dopóki tu są, razem z nim, to nie musi się niczego bać. Będzie dobrze. I właśnie w tej chwili przyszedł mu do głowy pewien pomysł.

   -   Obiecajmy sobie coś.   -   wypalił nagle.

Byakko i Akira spojrzeli na niego z zainteresowanie ale też i z zaciekawieniem.

   -   Obiecajmy, że już zawsze będziemy razem. Tak jak teraz. Że choćby nie wiem co się działo nic nas nie rozdzieli.   -   dodał niepewnie.

Trochę się wahał. W końcu nie wiedział jak na to zareaguje pozostała dwójka. Ale jak się okazało nie miał się czym przejmować. Obaj się uśmiechnęli. Ba, wyciągnęli nawet małe palce do składania obietnic. Skrzyżowali swoje ale tak, żeby Yu też mógł skrzyżować swój z ich palcami.

   -   Zawsze razem.   -   powiedzieli Akira i Byakko w tym samym momencie.

Białowłosy uśmiechnął się promiennie i dołożył swój mały palec. Chyba ci dwaj mieli jakieś super przeczucia skoro udało im się odezwać w tym samym momencie.

   -   Tak… Zawsze.   -   powiedział w miarę cicho z lekkim uśmiechem.

Shiro wdrapała mu się na rękę i przeszła po niej aż do dłoni i zaczęła po nich lizać całą trójkę miaucząc przy tym zabawnie. Zachichotali. Czy może być coś lepszego do przypieczętowania obietnicy niż polizanie dłoni zebranych przez uroczą kotkę? Chyba nie. I właśnie między innymi dzięki temu Yuuki miał wrażenie, ze naprawdę spełnią tą obietnicę. Nic ich nie rozdzieli.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

A tu taki mały bonusik ^^

Yuuki z uroczą Shiro ^^